کلامی گوهربار منسوب به امیرالمومنین علی (ع) :

(( من از تورات دوازده آیه برگزیدم و به عربی برگرداندم و روزانه سه نوبت در آن می نگرم ))

آیه اول : ای آدمیزاد تا آن هنگام که در تحت قدرت و سلطنت من هستی از شکوه هیچ کس پروا مکن و بدان که قدرت و سلطنت من بر تو همیشه و جاودان است.

آیه دوم : ای آدمیزاد تا آن هنگام که خزانه ها از ارزاق پر دارم از نرسیدن روزی خویش نگران مباش و بدان که خزانه من پیوسته پر خواهد ماند.

آیه سوم : ای آدمیزاد تا آن زمانی که مرا توانی یافت به کس دیگر دل مبند و بدان که هر وقت مرا جویا شوی نیکوکار و نزدیک به خود خواهی یافت.

آیه چهارم : ای آدمیزاد به حق خود سوگند که من دوست دار توام ، پس به حقی که بر تو دارم سوگندت می دهم دوست دار من باش.
 

آیه پنجم : ای آدمیزاد تا آن زمان که هنوز از صراط نگذشته ای از خشم من ایمن منشین.

آیه ششم : ای آدمیزاد همه چیز را بخاطر تو آفریدم و تو را بخاطر عبادت خود ، پس مبادا در این راه از آنچه برای تو آفریدم در گذری.

آیه هفتم : ای آدمیزاد تو را از خاک و پس از آن نطفه و علقه و مضغه ساختم و آفرینش تو مرا رنجش و دشواری نداشت اینک مپنداری که از رساندن قرص نانی به تو دچار رنجش و دشواری شوم.

آیه هشتم : ای آدمیزاد محض خاطر خویش که خیلی ضعیفی بر من آشفته می شوی لیکن بخاطر من بر خود آشفته نمی شوی.

آیه نهم : ای آدمیزاد روزی تو بر من واجب است و مرا بر تو نیز فرایض است لیکن آگاه باش اگر در انجام فرایض نسبت به من سرپیچی کنی ؛ من آن نیستم که از فرایض و عهد خویش سر باز زنم.

آیه دهم : ای آدمیزاد هر کس تو را برای خویش می خواهد اما من تو را برای خودت می خواهم پس از من مگریز.

آیه یازدهم : ای آدمیزاد اگر به آنچه روزیت کردم راضی و خشنود باشی جان و تن خویش را در آسایش و راحتی نهاده ای و انسان سزاوار و ستوده ای هستی ولی اگر به قسمت من رضایت ندهی چنان دنیا را بر تو مسلط سازم که ، همچو چوپانی که حیوان وحشی یابد در بیابان حیران و سرگردان گردی و به هر حال برتر از آنچه روزی بر تو قسمت کردم دست نخواهی یافت که انسانی بس ناسزا و ناشایسته ای.

آیه دوازدهم : ای آدمیزاد هرگاه در برابر من به بندگی ایستاده ای چنان باش که بنده ای خاکسار در برابر پادشاهی شکوهمند ایستاده است و چنان باش که در منظر خویش مرا یابی که اگر تو مرا نتوانی دید من همیشه تو را می بینم.

« اودر جایگاه پالاینده و خالص کننده نقره خواهد نشست ... »


این آیه برخی از خانمهای کلاس انجیل  خوانی را دچار سردرگمی کرد. آنها نمی‌دانستند که این عبارت در مورد ویژگی و ماهیت خداوند چه مفهومی می‌تواند داشته باشد. از این رو یکی از خانمها پیشنهاد داد فرایند تصفیه و پالایش نقره را بررسی کند و نتیجه را در جلسه بعدی انجیل خوانی به اطلاع سایرین برساند.
همان هفته با یک نقره‌کار تماس گرفت و قرار شد او را درمحل کارش ملاقات کند تا نحوه کار او را از نزدیک ببیند. او در مورد علت علاقه خود، گذشته از کنجکاوی در زمینه پالایش نقره چیزی نگفت.
وقتی طرز کار نقره کار را تماشا می‌کرد، دید که او قطعه‌ای نقره را روی آنش گرفت و گذاشت کاملاً داغ شود. او توضیح داد که برای پالایش نقره لازم است آن را در وسط شعله، جایی که داغتر از همه جاست نگهداشت تا همه ناخالصی‌های آن سوخته و از بین برود.
زن اندیشید ما نیز در چنین نقطه داغی نگه داشته می‌شویم. بعد دوباره به این آیه که می‌گفت: «او در جایگاه پالاینده و خالص کننده نقره خواهد نشست» فکر کرد.. از نقره‌کار پرسیدآیا واقعاً در تمام مدتی که نقره در حال خلوص یافتن است، او باید آنجا جلوی آتش بنشیند؟
مرد جواب داد بله، نه تنها باید آنجا بنشیند و قطعه نقره را نگهدارد بلکه باید چشمانش را نیز تمام مدت به آن بدوزد. اگر در تمام آن مدت، لحظه‌ای نقره را رها کند، خراب خواهد شد.
زن لحظه‌ای  سکوت کرد. بعد پرسید: «از کجا می‌فهمی نقره کاملاً خالص شده است؟» مرد خندید و گفت: «خوب، خیلی راحت است. هر وقت تصویر خودم را در آن ببینم.»
اگر امروز داغی آتش را احساس می‌کنی، به یاد داشته باش که خداوند چشم به تو دوخته و همچنان به تو خواهد نگریست تا تصویر خود را در تو ببیند.